در بازدید دکتر اقبال چودری، مدیر کمیته دائمی همکاریهای علمی و فناوری سازمان همکاری اسلامی (کامستک)، در تاریخ 7 مهرماه 1402 از انستیتو پاستور ایران، تفاهمنامه همکاری بین این کمیته و  انستیتو پاستور ایران به امضای ایشان و دکتر رحیم سروری، رییس انستیتو پاستور ایران، رسید.
بر اساس این تفاهمنامه، طرفین توافق کردند که در زمینه هایی نظیر توسعه و اجرای برنامه های آموزشی مشترک و برنامه های در زمینه های پژوهشی، فناوری و نوآوری، سازماندهی رویدادهای ملی و بین المللی مانند کارگاه ها، کنفرانس ها، نمایشگاه ها، و دوره های آموزشی مشترک، تبادل دانشجویان، کارشناسان و اعضای هیات علمی به منظور توسعه حرفه ای و بهبود فعالیت های علمی همکاری داشته باشند. همچنین مقرر شد انستیتو پاستور ایران به عضویت در کنسرسیوم تعالی کمیته دائمی همکاریهای علمی و فناوری سازمان همکاری اسلامی درآید.
در این دیدار، دکتر اقبال چودری، حضور در انستیتو پاستور ایران را فرصتی ارزشمند برای گسترش همکاری های کامستک با انستیتو پاستور ایران، به عنوان موسسه ای متمایز در ایران و جهان، و بالاخص در حوزه بیماری های عفونی و واکسن دانست و خواستار همکاری نزدیک انستیتو پاستور ایران با کامستک در حوزه های مورد توافق شد.
دکتر رحیم سروری، رییس انستیتو پاستور ایران نیز در این دیدار، ضمن معرفی فعالیت ها و توانمندی های انستیتو پاستور ایران، آمادگی این انستیتو را برای گسترش همکاری های همه جانبه علمی با کمیته دائمی همکاریهای علمی و فناوری سازمان همکاری اسلامی اعلام کرد.
در ادامه، تعدادی از مدیران و اعضای هیات علمی انستیتو پاستور ایران نیز ضمن معرفی قسمتی از توانمندی های انستیتو پاستور ایران، به بیان پیشنهاداتی برای همکاری های مشترک پرداختند.
در پایان مقرر شد جلسات هماهنگی برای نهایی سازی توافقات در آینده به طور منظم تشکیل گردد.
لازم به ذکر است که کامستک، در سومین اجلاس سران سازمان همکاری اسلامی که در ژانویه 1981 در عربستان سعودی برگزار شد، تأسیس شد. مأموریت اصلی این کمیته، تقویت همکاری بین کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در علم و فناوری و ارتقای قابلیت های آنها از طریق آموزش در زمینه های جدید، انجام اقدامات بعدی و اجرای قطعنامه های سازمان همکاری اسلامی و تهیه برنامه ها و ارائه پیشنهادهایی با هدف افزایش توانمندی کشورهای مسلمان در حوزه علم و فناوری با هدف نهایی ایجاد یک فرهنگ علمی، علاوه بر استفاده از علم و فناوری به عنوان یک مشارکت کننده عمده در توسعه اجتماعی-اقتصادی و صنعتی شدن سریع است.